Ο κόμης, οι περί την κόμην χειροτέχναι και η «ανδραποδώδης θριξ»…
(ΤΑΙΠΕΔ: Η αρπαγή της κοιμωμένης Ελλάδος - Μια πιθανότητα της απιθανότητας)
Του Δημήτρη Αθ. Αλεξανδράκη
Ο Φιλελληνισμός που σχετίζεται με την Ελληνική Επανάσταση του 1821 αναπτύχθηκε περί τα τέλη του 18ου αιώνος αρχές 19ου. Πολλά έχουν γραφεί για τον θαυμασμό, κυρίως των Ευρωπαίων, προς την κλασική εποχή της Αρχαίας Ελλάδος. Εξ αυτού ορμώμενοι πολλοί, θέλησαν να βοηθήσουν στην απελευθέρωση της Ελλάδος από τους Τούρκους. Έχουμε ίσως, την πρώτη γραπτή μαρτυρία για τον φιλελληνισμό από τον Ιώσηπο Μοισιόδακα. Γράφει λοιπόν στο βιβλίο του «Θεωρία της Γεωγραφίας», που εκδόθηκε στην Βιέννη το 1781: «...όσοι Έλληνες φιλεπιστήμονες κατοικούσιν εν ταις παραλίαις, καθώς φερ’ ειπείν, εν Σμύρνη, εν Κωνσταντινουπόλει, εν Θεσσαλονίκη, πάντες έχουσιν την ευκαιρίαν ώστε να προμυθευθώσιν υπό Σφαιρών[1] αγγλικών δια μέσου εμπόρων Άγγλων, οίτινες ενδημούσιν εν ταις ρηθείσαις πόλεσιν επί εμπορία και οίτινες ουκ απαξιώσουσιν παντώς μίαν υπουργίαν εμπρέπουσαν τω φιλελληνισμώ, τον οποίον οι Άγγλοι πάντοτε και απανταχού επαγγέλονται ημίν.»[2] Μας λέει εδώ ο συγγραφέας πως, γενικώς οι Άγγλοι ήσαν φιλέλληνες και από αγάπη για την Ελλάδα, και όχι για το εμπόριο θα έφερναν και θα πωλούσαν, στους φίλους της επιστήμης υδρογείους σφαίρας. Αν πράγματι συνέβαινε αυτό, τότε οι φιλέλληνες από την Βρετανική Αυτοκρατορία[3], θα ήσαν πολλαπλάσιοι. Αναφέρεται ότι καταγεγραμμένοι φιλέλληνες «…αγγίζουν τους 940 και προηγούνται όσοι προέρχονται από γερμανικές χώρες (342), ακολουθούν οι Γάλλοι (196), οι Ιταλοί (137), οι Αγγλοι (99) και στη συνέχεια Ελβετοί (35), Πολωνοί (30), Ολλανδοί και Βέλγοι (17), Ούγγροι (9), Σουηδοί (9), Ισπανοί (9), Δανοί (8) και 33 άγνωστης εθνικότητας.»[4]
Του Δημήτρη Αθ. Αλεξανδράκη
 |
| Η αρπαγή της κοιμωμένης Ελλάδος |
Προφανώς μεταξύ αυτών των φιλελλήνων ήταν και ο Έλγιν. Το 1771, σε ηλικία μόλις πέντε χρονών, ο Σκωτσέζος Τόμας Μπρους διαδέχεται κληρονομικώ δικαιώματι τον αδελφό του και γίνεται ο 7ος κόμης του Έλγιν. Είκοσι χρόνια πριν την Ελληνική Επανάσταση του 1821, γέμισε η Ευρώπη φιλότεχνους με μια ιδιαίτερη προτίμηση στα αρχαία γλυπτά. Ακόμη και ο Γκαίτε εξεδήλωσε την επιθυμία να έχει ένα αντίγραφο από αυτά. Κύριος εκφραστής αυτής της λεηλατικής Ελληνοφιλίας ο κόμης που προαναφέραμε, ο Thomas Bruce, 7th Earl of Elgin. Αυτός ο κόμης λοιπόν εφώρμησεν κατά του Παρθενώνα, με αποτέλεσμα σήμερα, « … ένας λευκός στρατός που παλεύει για την απελευθέρωση του από τον σκοταδισμό…»[5] να βρίσκεται στις αίθουσες του Βρετανικού Μουσείου (British Museum). Την ίδια λεηλατική συμπεριφορά επέδειξαν και οι Γερμανοί κατά την διάρκεια της κατοχής. Ένα μακρύς κατάλογος από αυτές τις κλοπές με ημερομηνίες και τοποθεσίες υπάρχει εδώ. Φυσικά δεν εξαιρούμε τους Γάλλους και την γνωστή περίπτωση της Αφροδίτης της Μήλου, της Νίκης της Σαμοθράκης, τον Ηρακλή με τον ταύρο της Κρήτης, από τη δυτική μετόπη του ναού του Δία στην Ολυμπία την κεφαλή του Μεγάλου Αλεξάνδρου κλπ.
Τα έργα τέχνης εκ μαρμάρων, δεν εξαντλήθηκαν στην Ελληνική κομητεία. Περιμένουν μες στο κρύο και την βροχή, στα παλαιά εργαστήρια της νοτιοανατολικής Ευρώπης, το φιλικό χάδι και την προστασία των επενδυτών. Υπάρχουν πολλά και σπουδαία έργα τέχνης στον περίβολο. Αρχαία και νέα αγάλματα, αρχαίες κεφαλές, αγγεία, αμφορείς, ειδώλια, επιγραφές και αναρίθμητο πλήθος αρχαιοτήτων. Μπορούν όλα αυτά να σωθούν από το κακό μάτι των Ρώσων και Κινέζων τουριστών, αρκεί να επιτρέψουμε στους επενδυτές ανέξοδα να τα μεταφέρουν στα ασφαλή μουσεία των. Δεν έχει σημασία τι σκέπτεται ο Ελληνικός λαός, μετράει μόνο η απόφαση του εκλογικού σώματος.
 |
| Τιμαί λογικαί - Κείρεσθαι ανδραποδωδώς |
Το εκλογικό χέρι (μέρος του σώματος) αποφάσισε, με την γνωστή κληρονομικώ δικαιώματι διαδοχή, του 3ου κόμη του Καλετζίου, από το σώμα των Παπανδρεειδών για την κατρακύλα της κομητείας τεμπελχανιδών και διεφθαρμενιδών του Ευρωπαϊκού Βασιλείου. Συνέβαλε ο Έλληνας στην κατρακύλα, με την κομματικοκρατικώ δικαίω εκλογή του1ου κόμη της Πύλου, προεξάρχοντος του 1ου «απολύτως ιδιοτελούς» κομματικού συνταγματογράφου. Παρατηρούσε επίσης ο Έλληνας, άναυδος την πτώση, τη αρωγή όλων των αρχόντων, των περί την κόμην χειροτεχνών. Σχεδόν όλοι συντελέσαμε να περιποιηθεί δεόντως την ανδραποδώδη[6] τρίχα μας η κομματικοκρατία. Επισφραγίσθηκε δε η κατάρρευση, με την απόφαση του εκλογικού σώματος να εκλέξει με 19,91%, τον με «δημαγωγικώ τω τρόπω» πολιτευόμενο 1ο κόμη του Αθαμανίου από το σώμα των Ε.Μ.Π.ειδών. Εις ου τας χείρας παραδιδόμεθα, του περί την κόμην χειροτέχνου, όπως ολοκληρώσει την περιποίησιν της ανδραποδώδους τριχός μας.
[1] Πρόκειται για τις γνωστές σε μας υδρόγειες σφαίρες (globes), που κατασκευάζονταν στην Αγγλία τον 18ο αιώνα. Τόσο μεγάλη ζήτηση υπήρχε, ώστε τα δεκάδες εργοστάσια στην Αγγλία, κατασκεύαζαν υδρόγειες σφαίρες μεγάλες για το δάπεδο, επιτραπέζιες, ακόμη και τσέπης.
[3] http://www.britannica.com/place/British-Empire
[4] http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=351869
[5] http://www.lygeros.org/articles.php?n=17357&l=gr
[6] «Ομήρου μέροπες και αυδήεντες άνθρωποι» …Ιδιαιτέραν σημασίαν έδιναν εις την περιποίησι της «κόμης», και αυτό το μαρτυρεί η ίδια η λέξις, εκ του ρ. κομέω-κομώ, περιποιούμαι ιδιαιτέρως, κι αυτό εκ του κάμνω = κοπιάζω, πασχίζω. Πρέπει να έχης φθάσει σε πολύ υψηλό σημείον πολιτισμού για να ονομάσης τις τρίχες της κεφαλής, αλλά και της γενειάδος, κόμη. «κομά την κεφαλήν, ότι Έλλην, ου βάρβαρος» υπογραμμίζει ο Απολλώνιος. - «κομέειν: το επιμελείας αξιούν». «κομάν... ελευθερίας σημείον» γράφει ο Αριστοτέλης. Το «κείρεσθαι χαίτας» απεκαλείτο «ανδραποδώδης θριξ» (=δουλική τρίχα). Πηγή
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου