Ultranationalism* or Nationalism**; Υπερεθνικισμός ή εθνικισμός;

Του Δημήτρη Αλεξανδράκη

Ἂς μελετήσουμε μὲ προσοχὴ τὶς πηγὲς στὸ τέλος τοῦ κειμένου. 

Μήπως τὰ μπερδέψαμε γιατί δὲν μάθαμε ποτὲ καλὰ οὔτε τὴν Ἑλληνικὴ οὔτε τὴν Ἀγγλικὴ γλῶσσα; Μήπως ἐπειδὴ δὲν πολέμησαν οἱ γονεῖς ἢ οἱ παπποῦδες κάποιων, δὲν ὑπάρχουν γι’ αὐτοὺς σύνορα καὶ πατρίδες; Μήπως ἡ ἐλλιπὴς γνώση τῆς ἱστορίας, μᾶς κάνει νὰ ἐκτιμοῦμε λανθασμένα τὰ γεγονότα; Γιὰ παράδειγμα, ὁ Ταμερλάνος, (9 Ἀπριλίου 1370 - 14 Φεβρουαρίου 1405), δημιούργησε τὴν αὐτοκρατορία του στηριζόμενος σὲ πολυεθνικὸ στρατὸ σκοτώνοντας 17.000.000 ἀνθρώπους, σύμφωνα μὲ τοὺς μελετητές. Αὐτό, μπορεῖ νὰ ἐνισχύσει τὴν ἄποψη ὅτι τὰ πολυεθνικὰ κράτη - δὲν νομίζω πὼς χρειάζεται περαιτέρω ἑρμηνεία - εἶναι δημοκρατικὰ καὶ ἀβλαβῆ; 

Πιστεύουμε ἀκόμη, σ’ αὐτοὺς ποὺ κάνουν κηρύγματα γιὰ τὴν ὁποιαδήποτε θεωρία, χωρὶς νὰ σκεφτοῦμε; Πιστεύουμε στὰ κηρύγματα τοῦ κεφαλαίου ποὺ πληρώνει καὶ χρησιμοποιεῖ ὁμοεθνεῖς γιὰ νὰ ἐπιβάλει τὰ σχέδιά του; Πιστεύουμε ἀκόμη πὼς οἱ πολυεθνικὲς δὲν θὰ χρησιμοποιήσουν (καί τις) κομμουνιστικὲς ἰδέες γιὰ νὰ διεισδύσουν στὶς κοινωνίες καὶ νὰ περάσουν τὰ σχέδιά τους; Γιατί νὰ μὴν τὸ κάνουν; Ἔχουν ἠθικὴ οἱ μηχανισμοὶ παραγωγῆς κεφαλαίου; Μήπως πιστεύουμε ἀκόμη πὼς οἱ Ἀμερικάνοι πολέμησαν καθαρὰ καὶ τίμια τὸν κομμουνισμό; «Ὁ Disney ἐργαζόταν γιὰ λογαριασμὸ τῆς Ἐπιτροπῆς Ἀντιαμερικανικῶν Δραστηριοτήτων ποὺ διερευνοῦσε κατὰ πόσον «ἀντιαμερικανικὲς» ἰδεολογίες εἶχαν παρεισφρήσει στοὺς ἀμερικανικοὺς θεσμοὺς καὶ εἰδικότερα κατὰ πόσο κομμουνιστικὲς ἰδέες εἶχαν διεισδύσει στὸν κινηματογράφο. Μὲ τὴ συνδρομή του ἀρκετοὶ καλλιτέχνες μπῆκαν στὴ «μαύρη λίστα» τῆς Ἐπιτροπῆς καὶ παρακολούθησαν τὴν καριέρα τους νὰ καταστρέφεται.»*** 

Πιστεύουμε ἀκόμη πὼς τὸ Σταλινικὸ καθεστὼς δὲν ἐκκαθάρισε ἐθνότητες ποὺ βρέθηκαν στὴν Σοβιετικὴ Ἕνωση; Δὲν διώχθηκαν Ἕλληνες στὴν ΕΣΣΔ; Τί πιὸ χαρακτηριστικὴ περίπτωση ἀπ’ αὐτήν του Μαρκοβίτη; Μήπως εἶναι ψεύτικο τὸ γράμμα ποὺ βρέθηκε, στὸ ὁποῖο ἀναφέρει πώς «... ξαφνικά, στὶς 2:00 τὴ νύχτα στὶς 3 Ἰανουαρίου 1938 συνελήφθηκα καὶ ἄρχισε ἡ τραγωδία μου. Δὲν φαντάζεστε τὴ μεγάλη μου ἔκπληξη ὅταν ὁ ἀνακριτής, ὁ σύντροφος Γκορντέεφ (6ο Γραφεῖο τοῦ Τρίτου Τμήματος τοῦ NKVD), μοῦ εἶπε ὅτι συνελήφθηκα ὡς «πράκτορας» τῆς ἑλληνικῆς κατασκοπίας.»***** Ἀκόμη καὶ οἱ Ρῶσοι το παραδέχονται.****** 

Ἀφῆστε μας λοιπὸν νὰ θυμηθοῦμε τὸν πατέρα μας ποὺ πολέμησε τὸν φασισμὸ στὴν Ἀλβανία. Ἀφῆστε μας νὰ γιορτάσουμε τὴν ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΕΠΕΤΕΙΟ. 

ΠΗΓΕΣ:

*Ultranationalism is an "extreme nationalism that promotes the interest of one state or people above all others", or simply "extreme devotion to one's own nation".[1][2] Ultranationalism combined with the notion of national rebirth is a key foundation of fascism.[3] According to Janusz Bugajski, "in its most extreme or developed forms, ultra-nationalism resembles fascism, marked by a xenophobic disdain of other nations, support for authoritarian political arrangements verging on totalitarianism, and a mythical emphasis on the "organic unity" between a charismatic leader, an organizationally amorphous movement-type party, and the nation".[4] Roger Griffin asserts that ultranationalism is essentially racist and is known to legitimise itself "through deeply mythicized narratives of past cultural or political periods of historical greatness or of old scores to settle against alleged enemies". It can also draw on "vulgarized forms of physical anthropology, genetics and eugenics to rationalize ideas of national superiority and destiny, of degeneracy and subhumanness".[5] en.wikipedia.org

**"...Nationalism is a political, social, and economic system characterized by the promotion of the interests of a particular nation, especially with the aim of gaining and maintaining sovereignty (self-governance) over the homeland. The political ideology of nationalism holds that a nation should govern itself, free from outside interference and is linked to the concept of self-determination. Nationalism is further oriented towards developing and maintaining a national identity based on shared, social characteristics, such as culture and language, religion and politics, and a belief in a common ancestry.[1][2] Nationalism, therefore, seeks to preserve a nation's culture, by way of pride in national achievements, and is closely linked to patriotism, which, in some cases, includes the belief that the nation should control the country's government and the means of production.[3]..." en.wikipedia.org

***Γουόλτ Ντίσνεϊ  Σήμερα 28/10/2024 διαπίστωσα πὼς τὸ ἂρθρο ποὺ ἀναφέρονταν στὸν Ντίσνεϊ ἒχει ἀφαιρεθεῖ ἀπό τὸν ἰστότοπο. Ἀντί αὐτοῦ βρῆκα κάτι σχετικό ἐδῶ:   https://jimhillmedia.com/walt-disney-and-the-communist-threat/  Μεταξύ ἂλλων ἀναφέρονται καὶ τὰ ἐξῆς:

Ὁ Γουὸλτ εἶχε πολὺ ἰσχυρὲς ἀντικομμουνιστικὲς πεποιθήσεις. Ἕνας συνεργάτης θυμᾶται ὅτι ἀκόμη καὶ στὰ μέσα τῆς δεκαετίας τοῦ '50, ὁ Walt παραπονιόταν γιὰ τὴν κομμουνιστικὴ ἐπιρροὴ στὴ βιομηχανία τοῦ κινηματογράφου. Ὁ Walt ἦταν ὁ ἱδρυτὴς καὶ ἀντιπρόεδρος τὸ 1944 τῆς Motion Picture Alliance for the Preservation of American Ideals (MPA). «Τὸ MPA ὀργανώθηκε γιὰ νὰ καταπολεμήσει ἕνα αὐξανόμενο κῦμα κομμουνισμοῦ, φασισμοῦ καὶ συγγενικῶν πεποιθήσεων ποὺ ἐπιδιώκουν μὲ ἀνατρεπτικὰ μέσα νὰ ὑπονομεύσουν καὶ νὰ ἀλλάξουν αὐτὸν τὸν ἀμερικανικὸ τρόπο ζωῆς». Τὸ 1947, τὴν ἴδια χρονιὰ τῆς κατάθεσης τοῦ Walt, τὸ MPA δημοσίευσε ἕναν ὁδηγὸ γιὰ τοὺς παραγωγοὺς ποὺ ἀπαριθμοῦσε μερικὲς ἀπὸ τὶς «λεπτὲς κομμουνιστικὲς πινελιὲς» ποὺ ἔπρεπε νὰ ἀποφευχθοῦν στὰ σενάρια ταινιῶν. Μεταξὺ τῶν συστάσεων του: 

1. Μὴν λερώνετε τὸ σύστημα δωρεὰν ἐπιχειρήσεων. 

2. Μὴν μουντζώνεις τοὺς βιομήχανους. 

3. Μὴν λερώνετε τὰ πλούτη. «Εἶναι ἡ σωστὴ ἐπιθυμία κάθε ἀξιοπρεποῦς Ἀμερικανοῦ νὰ σταθεῖ στὰ πόδια του, νὰ κερδίζει τὰ πρὸς τὸ ζῆν καὶ νὰ εἶναι ὅσο πιὸ καλὸς μπορεῖ». 

4. Μὴν λερώνετε τὸ κίνητρο τοῦ κέρδους. 

5. Μὴν λερώνετε τὴν ἐπιτυχία. 

6. Μὴν δοξάζετε τὴν ἀποτυχία. 

7. Μὴν δοξάζετε τὴ διαφθορά. «Πηγαίνετε χαλαρὰ σὲ ἱστορίες γιὰ δολοφόνους, διαστρεβλωτὲς καὶ ὅλα τὰ ὑπόλοιπα ἄθλια πράγματα». 

8. Μὴν ἀποθεώνετε τὸν «κοινὸ ἄνθρωπο». «Ὁ ἁπλὸς ἄνθρωπος εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ χειρότερα συνθήματα τοῦ κομμουνισμοῦ καὶ πολλοὶ ἀπὸ ἐμᾶς τὸ ἔχουμε πέσει χωρὶς νὰ τὸ σκεφτοῦμε. Μὴν χρησιμοποιεῖτε ποτὲ καμία γραμμὴ γιὰ τὸν ἁπλὸ ἄνθρωπο ἢ τὰ ἀνθρωπάκια. Δὲν εἶναι ἡ ἀμερικανικὴ ἰδέα νὰ εἶσαι εἴτε κοινὸς εἴτε λίγος».

****Грэ́чаская апера́цыя НКУС — масавыя рэпрэсіі супраць грэчаскай этнічнай меншасці ў рэспубліках СССР, якія працягваліся з 15 снежня 1937 года да сакавіка 1938 года (асобныя арышты працягваліся да восені 1938 года). У ходзе рэпрэсій па фальшывых абвінавачваннях у шпіянажы або контррэвалюцыйнай дзейнасці былі арыштаваны больш за 20000 грэкаў, пераважна мужчын ва ўзросце ад 20 да 50 гадоў. З іх у сярэднім па Саюзе 93 % былі расстраляныя[1]. Асабліва крывавымі апынуліся лакальныя «грэчаскія» аперацыі ў Данецкай вобласці і Краснадарскім краі. Пазней абвінавачаныя па 58-м артыкуле (у РСФСР і Грузіі — 58 артыкул, у Азербайджане — 72 артыкул, ва Украіне — 54 артыкул), а затым расстраляныя або сасланыя ў лагеры грэкі, былі рэабілітаваныя. 15 снежня шануецца грэкамі ў свеце, як Дзень памяці ахвяр «Грэчаскай аперацыі» НКУС be.wikipedia.org

*****Υπόθεση Μαρκοβίτη

******ru.wikipedia.org