Η ΠΛΗΓΗ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ

 Του Δημήτρη Αθαν. Αλεξανδράκη

ΑΠΟ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΣΕ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ

   Είναι πασίδηλο πως ο Πόντος είναι περιοχή της Μικράς Ασίας. Περιοχές της Μικράς Ασίας είναι όμως και η Ιωνία, η Καππαδοκία, η Βιθυνίας και τόσες άλλες. Την 11η Μαρτίου 1994  επί προεδρίας Κωνσταντίνου Καραμανλή και κυβερνήσεως Ανδρέα Παπανδρέου - υπουργός Εσωτερικών ο Άκης Τσοχατζόπουλος - με το άρθρο 1 του νόμου 2193 (ΦΕΚ τεύχος Α - Αρ. Φύλλου 32/11 Μαρτίου 1994) καθιερώνεται η 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

  Γι' αυτήν την διακυβέρνηση τίθενται τα εξής ερωτήματα. Δεν γνώριζε για τις άλλες διώξεις Ελλήνων στην Μικρά Ασία αλλά και στην Ανατολική Θράκη; Δεν γνώριζε για την Σφαγή του Οικονομείου (αναφέρεται εδώ) στις 25 Ιανουαρίου 1913 με την οποία ουσιαστικά ξεκίνησε η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ από το Τουρκικό Κράτος  και ιδιαίτερα το τουρκικό εθνικιστικό κίνημα του Μουσταφά Κεμάλ; Γιατί η κυβέρνηση περιορίστηκε στην περιοχή του Πόντου; Δεν γνώριζε για την καταστροφή της Σμύρνης και τους Τσέτες; Γιατί δεν συμπεριέλαβε και τους άλλους Ελληνικούς πληθυσμούς;

 Ερχόμαστε τώρα στην περίοδο προεδρίας Κωστή Στεφανόπουλου και κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Σιμίτη. Υπουργός εσωτερικών ο Αλέκος Παπαδόπουλος και πολιτισμού ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Με τον Ν. 2645 (ΦΕΚ τεύχος Α - Αρ. Φύλλου 234/13-10-1998), που ψήφισε η Βουλή των Ελλήνων, ορίζεται η 14η Σεπτεμβρίου κάθε έτους ως ημέρα εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος.

  Διαφορετική ημερομηνία; Γιατί η διάσπαση; Να υποθέσουμε πως και αυτή η πολιτική ηγεσία δεν ήξερε; Δεν ήξερε κανείς, δεν είχαν συμβούλους να ρωτήσουν πριν νομοθετήσουν, να μάθουν πως "... Από το 1913 έως το 1924, με την ένοχη ανοχή των ευρωπαϊκών κρατών και των Η.Π.Α., περίπου 2.500.000 Έλληνες και Αρμένιοι εξοντώθηκαν και άλλα 2.000.000 εκδιώχθηκαν από τις προαιώνιες πατρογονικές εστίες τους, για να γίνει η Τουρκία εθνικό κράτος..." (αναφέρεται εδώ) Δεν ήταν διακριτό πως αυτοί οι πληθυσμοί, ήταν απόγονοι Ελλήνων σε όλες τις περιπτώσεις και πως ενιαία έπρεπε να μνημονεύονται τα θύματα της τουρκικής θηριωδίας, "...από τους μηχανισμούς της οθωμανικής κυβέρνησης των εθνικιστών Νεότουρκων και του τουρκικού εθνικιστικού κινήματος του Μουσταφά Κεμάλ..."; (εδώ)

 Μήπως όμως, το γεγονός πως γνώριζαν, "εμπόδιζε" τα μέλη της Ελληνικής κυβέρνησης, να ακολουθήσουν μια ενιαία στάση, ; Μήπως λοιπόν γνώριζαν, "...την εμπλοκή της Γερμανίας στα στρατιωτικά ζητήματα της Τουρκίας; Μήπως γνώριζαν πως "...τον Ιανουάριο του 1914 συνέβαινε το εξής παράδοξο: αρχηγός του τουρκικού επιτελείου στρατού ήταν ο στρατηγός Ζέλεντορφ, γενικός επιθεωρητής του στρατού ο Λίμαν φον Ζάντερς και άλλοι είκοσι ανώτατοι Γερμανοί αξιωματούχοι κατείχαν καίριες θέσεις στο (τουρκικό) στράτευμα!...";  (αναφέρεται εδώ). Μήπως η παραδοχή του γεγονότος ότι "...Ο  (γερμανός) Λίμαν φον Ζάντερς εισηγήθηκε την εκδίωξη των Ελλήνων από τις περιοχές του 2ου και 3ου Σώματος Στρατού της Τουρκίας (Θράκη, Βιθυνία, Μυσία, Τρωάδα, Ιωνία), γιατί η ύπαρξη τόσου πλήθους Ελλήνων στις επαρχίες αυτές ήταν σοβαρό μειονέκτημα σε περίπτωση πολέμου. " (αναφέρεται εδώ) θα "δυσκόλευε" τις διπλωματικές μας σχέσεις με την Γερμανία;

Χαιρετισμός - Στιγμιότυπο από το προηγούμενο βίντεο

   Πολλά τα ερωτήματα, ελάχιστες απαντήσεις και δυστυχώς συνεχίζεται κατά τον ίδιο τρόπο η διασπαστική πολιτική, με αποδυνάμωση της μνήμης. Ο Αλέξης Τσίπρας ταυτίζεται με τους προηγούμενους όταν δηλώνει πως τιμά "... τους Έλληνες του Πόντου, τη μνήμη των ανθρώπων που χάθηκαν." (εδώ) Στα ίδια νερά πλέει επίσης και ο Κυριάκος Μητσοτάκης ο οποίος δεσμεύεται «...ότι η Νέα Δημοκρατία θα συνεχίσει να πρωταγωνιστεί στον αγώνα για τη διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου." (εδώ) Για την γενοκτονία των Ελλήνων στις υπόλοιπες περιοχές, από το Τουρκικό Κράτος και τον νεοτουρκισμό, λέξη!, Για να μην επεκταθούμε και στις κατοπινές, στα Σεπτεμβριανά του 1955 στην Κωνσταντινούπολη και του Αττίλα στην Κύπρο.  Έτσι θα παραμένουν ασύνδετα και υποβαθμισμένα τα γεγονότα των απάνθρωπων γεγονότων του Τουρκικού Κράτους, με τους Έλληνες αποσυντονισμένους μέσα σε πολλαπλές εορτές μνήμης, μακάριους με την βεβαιότητα πως δεν είναι φασίστες και ναζιστές, έστω κι αν ο κεμαλισμός κτυπά ξανά την πόρτα τους. Γιατί, ...Στην ουσία του, ο κεμαλισμός έχει ήδη αρχίσει να επιστρέφει με άλλο προσωπείο και ελαφρώς τροποποιημένος…" (εδώ)

   Eίναι λοιπόν λάθος να αντιμετωπίζουμε και να μιλούμε υποτονικά για ιστορικά γεγονότα που χρησιμοποιούνται ως όπλα εναντίον μας. Τα παρακάτω λόγια είναι του Ερντογάν κατά την διάρκεια ομιλίας του στο Σαγγάριο. «Όσοι θέλουν να φρεσκάρουν τη μνήμη τους ας πάνε να κοιτάξουν την πρόσφατη ιστορία τους. Όσοι εκστομίζουν μεγαλύτερες κουβέντες από το μπόι τους πρώτα να διαβάσουν βιβλία ιστορίας.  Ας μάθουν πολύ καλά πως γλίτωσαν να γίνουν παστά ψάρια στο Σαγγάριο, και πως έφυγαν από εδώ πέφτοντας στη θάλασσα»  (εδώ) " και εννοεί τους πολίτες γιατί ο στρατός ήδη είχε αποχωρήσει.

   Συνεπώς είναι ντροπή Έλληνες πολιτικοί να κομματιάζουν την περίοδο 1912 - 1922, δεχόμενοι την ύπαρξη ανεξάρτητων γεγονότων. Και είναι μεγαλύτερη η ντροπή, όταν η γενοκτονία στα ξενόγλωσσα κείμενα, αναφέρεται ως μία και ενιαία. "...The Greek genocide, including the Pontic genocide, was the systematic killing of the Christian Ottoman Greek population carried out in Anatolia during World War I and its aftermath (1914–1922) on the basis of their religion and ethnicity..." (εδώ) δηλαδή "... Η ελληνική γενοκτονία, συμπεριλαμβανομένης της γενοκτονίας των Ποντίων, ήταν η συστηματική δολοφονία του χριστιανικού οθωμανικού πληθυσμού που πραγματοποιήθηκε στην Ανατολία κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και των συνεπειών του (1914-1922) με βάση τη θρησκεία και την εθνότητα τους..." 

   Οι πολιτικοί μπορεί να τραβήξουν τον δικό τους δρόμο. Όμως, "...Πλην Λακεδαιμονίων..." θα γράφει ο Καβάφης του μέλλοντος!