Για όσους δεν το γνωρίζουν,
το Συμπόσιο της Σύμης είναι μια ετήσια συγκέντρωση παγκόσμιων στοχαστών
ακολουθώντας την παράδοση των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων. (εδώ) Συγκεντρώνει ομοιόμορφα άτομα από διαφορετικά υπόβαθρα, κορυφαίους διανοούμενους, πολιτικούς, βραβευμένους με Νόμπελ, επιχειρηματίες, διπλωμάτες, επιστήμονες και ακτιβιστές για να συζητήσουν μερικά από τα πιο πιεστικά θέματα της εποχής μας.
Στην σελίδα του Ιδρύματος
Ανδρέα Παπανδρέου (εδώ) μπορεί κανείς να βρει πληροφορίες για τα
συμπόσια της Σύμης. Από το
2010 και μετά δεν υπάρχουν πληροφορίες. Από τον ημερήσιο τύπο όμως, προκύπτει ότι
γίνονταν κανονικά έως το
2019 και όπως φαίνεται αλλάζοντας κάθε τόσο και την τοποθεσία διεξαγωγής. Ίσως για να εμπνέονται οι στοχασταί. Φέτος (εδώ) και (εδώ) αναφέρεται πως, το «Συμπόσιο διεξάγεται υπό την αιγίδα της Ελληνικής Προεδρίας
του Συμβουλίου της Ευρώπης σε συνεργασία με την Περιφέρεια Αττικής και σε
συνδιοργάνωση με τον Δήμο Αθηναίων.» Στο πρόγραμμα όμως στην ιστοσελίδα της Ελληνικής
Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρώπης (εδώ) ,
στην ιστοσελίδα της Περιφέρειας (εδώ) ή του Δήμου Αθηναίων (εδώ) δεν υπάρχει καμιά αναφορά γι’ αυτό.
Ποιος
πραγματικά διεξάγει το συμπόσιο και με τίνος χρήματα; Γιατί το φετινό συμπόσιο έχει
την ίδια ονομασία – «22ου Διεθνές Συμπόσιο της Σύμης» - αφού γίνεται στα πλαίσια
της Ελληνικής Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρώπης; Ποιο ποσό θα πληρωθεί στα
ξενοδοχεία για την φιλοξενία των παγκόσμιων στοχαστών, κορυφαίων διανοούμενων
κλπ; Ποια είναι αυτά τα ξενοδοχεία; Θα μας αφήσετε να πιστεύουμε πως είναι
όνομα και πράμα η οινοποσία όπως φαίνεται στην φωτογραφία, εις υγείαν των κορόιδων;
Κατά την αναζήτηση για το εν λόγω θέμα, ανέκυψε πως με κοινοβουλευτική ερώτηση (εδώ) και
με αίτημα γραπτής απάντησης προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την 24 Μαρτίου 2015
και στοιχεία E-004628-15 ο Ελευθέριος Συναδινός έθεσε το ζήτημα της κρατικής
και ευρωπαϊκής επιχορήγησης ιδρυμάτων πρώην Ελλήνων πρωθυπουργών.
Το
κείμενο έχει ως εξής: «Σύμφωνα με δημοσιεύματα(1)(2)(3) στην
Ελλάδα λειτουργούν έξι ιδρύματα πρώην πρωθυπουργών και συγκεκριμένα των
Ελευθερίου Βενιζέλου, Γεωργίου Παπανδρέου, Κων/νου Καραμανλή, Ανδρέα
Παπανδρέου, Κων/νου Μητσοτάκη και Κώστα Σημίτη.
Τα ιδρύματα αυτά
απολάμβαναν και συνεχίζουν να απολαμβάνουν εξωφρενικά προνόμια τα οποία σε
καμία περίπτωση δεν συνάδουν με το όποιο (μηδενικό) έργο επιτελούν, ιδιαίτερα
όταν γόνοι των ιδρυτών αποτελούν μέλη των διοικητικών συμβουλίων κάθε
ιδρύματος.
Απολαύουν μεταξύ άλλων
«διοικητικής και οικονομικής αυτοτέλειας», που σημαίνει ότι τα ιδρύματα δύναται
να εισπράττουν δημόσιες επιχορηγήσεις, χωρίς την υποχρέωση απόδοσης λογαριασμού
και απολογιστικών στοιχείων στο ελληνικό κράτος. Απολαύουν προκλητικής
φορολογικής ατέλειας, εν μέσω μιας πρωτοφανούς και άδικης φορολογικής επιδρομής
που πλήττει τον ελληνικό λαό. Τέλος, με παντελώς αδιαφανείς πρακτικές, το
κράτος παραχώρησε στα ιδρύματα δημόσια ακίνητα και γη, εντελώς δωρεάν.
Με βάση τα παραπάνω και
το γεγονός ότι τα ιδρύματα αυτά έχουν δικαίωμα συμμετοχής σε κοινοτικά
προγράμματα, όπου το 80% της χρηματοδότησης καλύπτεται από την ΕΕ και το 20%
από εθνικούς πόρους, ερωτάται η Επιτροπή:
— Προτίθεται να ζητήσει επίσημα στοιχεία για το ύψος
και τον τρόπο χρηματοδότησης των ιδρυμάτων αυτών, καθώς και τους οικονομικούς
απολογισμούς, για λόγους διαφάνειας και ενημέρωσης των πολιτών;»
Την 15 Ιουλίου 2015 με τα στοιχεία
E-004628/2015(ASW) δημοσιεύεται η απάντηση (εδώ) της κ. Vestager εξ ονόματος της
Επιτροπής. ««Η Επιτροπή δεν έχει λάβει καμία καταγγελία σχετικά
με τα ιδρύματα που αναφέρει ο κ. βουλευτής, ούτε έχει λάβει άλλες πληροφορίες
για το θέμα αυτό.
Βάσει των δημόσια διαθέσιμων πληροφοριών, φαίνεται ότι οι δραστηριότητες
των εν λόγω ιδρυμάτων δεν συνιστούν οικονομική δραστηριότητα κατά την έννοια
των κανόνων της ΕΕ περί κρατικών ενισχύσεων. Στην περίπτωση αυτή, η
χρηματοδότηση των εν λόγω ιδρυμάτων δεν συνιστά κρατική ενίσχυση, δεδομένου ότι
οι κανόνες περί κρατικών ενισχύσεων ισχύουν μόνο για οντότητες που ασκούν
οικονομικές δραστηριότητες. Στο πλαίσιο αυτό, το ζήτημα δεν φαίνεται ότι
εμπίπτει στην αρμοδιότητα της Επιτροπής όσον αφορά την εξασφάλιση της
συμμόρφωσης με τους κανόνες περί κρατικών ενισχύσεων.»
Σύμφωνα
με την φορολογική νομοθεσία, άυλα αγαθά ή υπηρεσίες είναι τα οικονομικά αγαθά,
εκείνα τα οποία δεν διαθέτουν υλική υπόσταση. Μια ιατρική διάγνωση για
παράδειγμα. Υπ΄αυτήν την έννοια τα συμπεράσματα των οργανισμών, των ομάδων
επιστημόνων κλπ είναι άυλα αγαθά. Αν το «Συμπόσιο
της Σύμης» δεν παράγει άυλα αγαθά, τότε γιατί γίνεται; Αν παράγει τότε τα άυλα αγαθά παρέχονται
στους πολίτες δωρεάν; Αν οι συμμετέχοντες πληρώνουν οι ίδιοι, όλα τα έξοδα που
απαιτούνται για να έρθουν εδώ και να στοχαστούν, τότε πράγματι είναι μια σοβαρή
δωρεά προς το κοινωνικό σύνολο. Αν όμως τα έξοδα πληρώνονται από κάποιον φορέα, τότε ο φορέας αυτός συμμετέχει σε μια οικονομική δραστηριότητα. Στην περίπτωση
αυτή, ο απλός πολίτης κατανοεί ότι ακόμη και αν δεν υπάρχει χρηματική πληρωμή,
η «τζάμπα» διαμονή στην ωραία Ελλάδα καλοκαιριάτικα, είναι υλική πληρωμή. Πρόκειται για πληρωμή σε είδος όπως συνηθίζουν να λένε οι απλοί πολίτες! Coffee Break, Working lunch, Dinner… και μπιτ* beach; Θα αναχωρήσουν άραγε για τις πατρίδες τους, αμέσως μετά την λήξη του συμποσίου, αναρωτιέται ο πολίτης;
Πόσο να στοιχίζει κάθε «στοχασμός» άραγε σε ευρώ! Αλλά τι λέω; Ανταλλαγή προϊόντων μόνο και εν μέσω… πανδημίας;
*μπιτ =καθόλου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου