Φταίει ἡ «κλιματική» κρίση ἢ τὸ μυαλό μας.
Δρόμος ἢ ποτάμι; Τοῦ Δημήτρη Ἀλεξανδράκη Ἂς τὰ πάρουμε μὲ τὴν σειρά. Ἡ παλαιά Βαλένθια ὃπως φαίνεται καὶ στὸν παρακάτω χάρτη τοῦ 1905, ἦταν κτισμένη νότια τοῦ ποταμοῦ Γκουαδαλαβιάρ ἢ Τούρια. Ὁ ποταμός πηγάζει ἀπό τὰ βουνά Montes Universales. Λόγω τῶν πλημμυρῶν καὶ κυρίως αὐτῆς τοῦ 1957, μὲ πολλούς νεκρούς, ἀποφασίστηκε νὰ γίνει ἐκτροπή. Πράγματι τὸ 1964 ξεκίνησε τὸ ἒργο καὶ ἒγινε ἐκτροπή τοῦ ποταμοῦ, μὲ τὴν κατασκευή ἑνός καναλιοῦ μήκους 12 χιλιομέτρων και πλάτους 175 μέτρων, ἒχοντας ἀριστερά καὶ δεξιά τεχνητά πρανή μὲ μπετόν (μπλέ χρῶμα) . Ἡ παλαιά κοίτη (κόκκινο χρῶμα) «ἀξιοποιήθηκε» μὲ διάφορες κατασκευές καὶ χωρίς νὰ σκεφτοῦν πὼς ἡ νέα κοίτη ἒπρεπε νὰ ἒχει ἐπικουρική λειτουργία καὶ ὃχι κυρίαρχη. Ὃλος ὁ ὂγκος τοῦ ποταμοῦ Γκουαδαλαβιάρ διοχετεύεται, μαζί μὲ τὰ περί αὐτόν ὂμβρια ὓδατα, στὴν νέα κοίτη. Τὸ σημαντικότερο ὃμως εἶναι τὸ ἐξῆς. Ἐκεῖ κοντά, νότια καὶ σὲ ἀπόσταση μόλις 2 χιλιόμετρα ἀπό τὴν νέα τεχνητή κοίτη τοῦ ποταμοῦ Γκουαδαλαβιάρ, ὑπάρχει καὶ ἡ προέ
