Ὃλα εἰς τὸν σάκκον τῶν ἀναρχικῶν;

Ἀ ν α ρ χ ι κ ό ς

ἢ

πράκτορας ξένων συμφερόντων;

   Τοῦ Δημήτρη Ἀθ. Ἀλεξανδράκη

(Κείμενο μὲ μπλέ χρῶμα χωρίς ἐπεξεργασία ὁδηγεῖ στὴν πηγή τοῦ κειμένου.)

Ἡ ἀνάγκη γρήγορης «ἐξιχνίασης» μιᾶς ὑπόθεσης μπορεῖ νά μετατραπεῖ σὲ δράση ἀναρχικῶν κύκλων;  

  Οἱ περισσότερες ἀναφορές γιὰ τὴν δολοφονία τοῦ Βασιλιά Γεωργίου τοῦ Α΄, τὴν 5η Μαρτίου 1913 ^{(Νέο ἡμερολόγιο 18/3/1913 ἡμέρα Τρίτη )} στὴ Θεσσαλονίκη, καταγράφουν  τὸν δολοφόνο του, Ἀλέξανδρο Σχινά, ὡς ἀναρχικό προσθέτοντας καὶ τὸ παράφρονας, γιὰ τοὺς ἀμύητους στὰ πολιτικά ζητήματα.

 1. Ὃμως δύο μῆνες μετά ἀκολούθησε ὁ θάνατος τοῦ Σχινά. Τί ὁδήγησε τὸν ὑποτιθέμενο ἀναρχικό στὸν θάνατο; «...Καθώς, όμως, οι ανακρίσεις προχωρούσαν, ένα «απρόοπτο» γεγονός έκλεισε για πάντα το στόμα Αλ. Σχινά: έπεσε από το παράθυρο του ανακριτικού γραφείου και σκοτώθηκε ακαριαία. Οι συνθήκες του θανάτου του παραμένουν ομιχλώδεις...» Ποιός ἀναρχικός ὁ ὁποῖος θὰ κατόρθωνε ἓνα τόσο σημαντικό χτύπημα στὸ σύστημα ἐξουσίας θὰ αὐτοκτονοῦσε; Ἡ μυθοπλασία εἶναι παλαιά τέχνη. «...Σχετικά με τις φήμες που τον συνέδεαν με σοσιαλιστικούς ή αναρχικούς κύκλους του Βόλου, τα στοιχεία είναι αντικρουόμενα: κάποιες πληροφορίες τον ήθελαν εκδότη περιοδικού με σοσιαλιστικές τάσεις, ενώ αντιθέτως ο Γ. Κορδάτος υποστηρίζει πως «ο Σχινάς ήταν άγνωστος στο Βόλο» («Ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας», 5ος τόμος, σελ. 311)...» Κανένας ἂλλος ἀναρχικός ἢ σοσιαλιστής δὲν ὑπῆρχε στὴν Ἑλλάδα γιὰ νὰ μιλήσει, στὴν μνήμη του;

 2. Βιαστικά, γιὰ νὰ μήν ὀργισθεῖ ὁ λαός τῆς Θεσσαλονίκης,  «... τις αμέσως επόμενες ώρες, η αστυνομία ανακοίνωσε το όνομα του δράστη και άρχισε να διαδίδει τη θεωρία του μοναδικού δολοφόνου. Ακόμα, άφησε να διαρρεύσει η πληροφορία πως ο δράστης ήταν αναρχικός και σχεδόν παράφρων...» Ἂραγε ἐπρόκειτο γιὰ παράφρονα, ὃπως ἀναφέρεται στὴν ἀνακοίνωση τῆς ἀστυνομίας, ἂποψη ποὺ υἱοθετήθηκε καὶ στὴν ἐπίσημη ἀνακοίνωση τῆς κυβέρνησης στὴν φωτογραφία ποὺ ἀκολουθεῖ; 

  Ἀντιθέτως ὃμως δημοσίευμα τῆς ἐφημερίδας Ἐμπρός» τήν 7/3/1913 στὸ ὁποῖο ἀναπαράγονται στοιχεῖα ἀπό τὴν ἀναφορά τοῦ διπλωμάτη Β. Δενδραμή ἀπορρίπτεται ἡ ἐκδοχή τοῦ παράφρονα! «... Εκ της ανακρίσεως δεν προέκυψαν στοιχεία επιβαρύνοντα άλλα πρόσωπα. Ο δολοφόνος είνε έκφυλος, αλήτης, ουχί βεβαίως παράφρων, πάντως όμως ανισόρροπος ζων δι επαιτείας...» 

 3. Ἀπό τὶς δημοσιεύσεις προκύπτει πῶς κυριάρχησε ἡ ἀσάφεια καὶ ἡ ἐπιπολαιότητα. Ἀναφέρεται ὡς διδάσκαλος στὸ ἐπάγγελμα ἐδῶ, ὡς φοιτητής τῆς Ἰατρικῆς ἐδῶ καὶ ὡς αἰώνιος φοιτητής τῆς Ἰταλικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν ἐδῶ.

Χειριστές γεγονότων!

  4. Τὴν ἐκδοχή νὰ εἶχε στρατολογηθεῖ ἀπό κύκλους, ποὺ εἶχαν συμφέρον νὰ δολοφονήσουν τὸν Βασιλιά καὶ ὁ Ἀλέξανδρος Σχινάς ἁπλά ἐκτελοῦσε ἐντολές ἢ ἦταν ὑπό χειραγώγηση, μποροῦμε νὰ τὴν ἀπορρίψουμε; Στοιχεῖα ποῦ μας στρέφουν πρὸς αὐτήν τὴν κατεύθυνση εἶναι ἀρκετά!

 α) Ἐπικρατέστερη ἐκδοχή! Στὸν ἰστότοπο historical-quest.com θεωρεῖται πὼς  «... Σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, ο Σχινάς υπήρξε πράκτορας των ξένων συμφερόντων, και δη της Γερμανίας που δεν ήθελε την παραμονή του αγγλόφιλου Γεωργίου Α' στον ελληνικό θρόνο σε μια περίοδο ιδιαίτερα κρίσιμη για την περιοχή των Βαλκανίων...» 

 β) Πρόσωπα ἰσχυρά - Ἀδύναμη δικαιοσύνη! Ὁ Λ. Παρασκευόπουλος παρατηρεῖ: «... Η ανάμιξις της αειμνήστου Βασιλίσσης Όλγας […] είναι σαφής απόδειξις ότι ευθύς αμέσως εισέδυσεν εις το πνεύμα της η υπόνοια ότι οι ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος ευρίσκοντο πιθανώτατα ενταύθα και ήσαν πρόσωπα ισχυρά προ των οποίων θα εκάμπτετο και θα έκυπτεν η δικαιοσύνη...»

γ) Πρακτικά ἀνάκρισης. «... Τα πρακτικά της απολογίας του Σχινά και της ανάκρισης που διενεργήθη κάηκαν σε πυρκαγιά κατά τη μεταφορά τους στο ατμόπλοιο που είχε προορισμό τον Πειραιά. ...»

δ) Ἐθνικός διχασμός (1915-1922) Ὁ Βασιλιάς Γεώργιος Α΄ «... ουδέποτε κατάφερε να φανατίσει τον ελληνικό λαό υπέρ ή εναντίον του. ...» Ἡ δολοφονία του ἐπιτάχυνε τὸν ἐθνικό διχασμό, ὁ ὁποῖος θὰ ἐξυπηρετοῦσε τὰ σχέδια τῆς ΑΝΤΑΝΤ.  Γιατί ποιός θεωρεῖ πὼς ἦταν ἂγνωστες στὰ ξένα κέντρα διαχείρισης γεγονότων, οἱ διαφωνίες ἀπό τὸν Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο, μεταξύ διαδόχου τότε Κωνσταντίνου καὶ Βενιζέλου, οἱ ὁποῖες θὰ λάμβαναν μορφή πολέμου; Ἐξετάζοντας καὶ τὰ γεγονότα ποὺ ἀκολούθησαν βλέπουμε πὼς ὁ Βασιλιάς Κωνσταντίνος ἦταν πολύ άγαπητός στὸ στράτευμα, ἰδιαίτερα ὃταν εἶχε βγεῖ άπό τοὺς δύο πολέμους, τὸν Α΄ Βαλκανικό ἐναντίον τῶν Τούρκων καί τὸν Β΄ Βαλκανικό ἐναντίον τῶν Βουλγάρων. Συνεπῶς ὁ Βασιλιάς ποὺ συμμετεῖχε στὴν ἐκστρατεία τῶν Βαλκανικῶν Πολέμων, ἢξερε πολύ καλύτερα ἀπό τὸν Βενιζέλο, τὶς ἀντοχές καὶ τὶς δυνατότητες τοῦ στρατεύματος καὶ λογικό ἦταν νὰ ἐπιδιώξει τὴν οὐδετερότητα. Αὐτή ἡ στάση δὲν θὰ ἐμπόδιζε τὴν Ἀντάντ (Entente Cordiale) νὰ βοηθήσει τὴν Σερβία μέσω Μαυροβουνίου. Γιατί νὰ μπεῖ σὲ τρίτο πόλεμο ἡ Ἐλλάδα, ὃταν μεγάλο μέρος τοῦ πολιτικοῦ κόσμου ὑποστήριζε πῶς οἱ ἐθνικοί στόχοι «... είχαν εν πολλοίς ικανοποιηθεί με τους δύο Βαλκανικούς Πολέμους και κανένα κέρδος δεν θα έβγαινε μέσω της εμπλοκής της χώρας στον ευρωπαϊκό πόλεμο....» ; 

  Αὐτή ἡ διαμάχη, ὁ μέν Βενιζέλος νὰ εἶναι ὑπέρ τῆς συμμετοχής στὸν Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μὲ τὴν Ἀντάντ, ὁ δὲ Βασιλιάς Κωνσταντῖνος νὰ εἶναι ὑπέρ τῆς ουδετερότητας, ἦταν λόγω προσωπικῶν ἐκτιμήσεων ἢ εἶχε βαθύτερα αἲτια, δηλαδή τὴν χειραγώγηση τοῦ ἐνός ἐκ τῶν δύο ἀπό ἂγνωστα κέντρα; Γιατί ὁ Βενιζέλος κάλεσε τὶς στρατιωτικές δυνάμεις τῆς Ἀντάντ στὴν Θεσσαλονίκη, χωρίς νὰ συνεννοηθεῖ μὲ τὸν Βασιλιά. «... Η παραβίαση της ουδετερότητας της Ελλάδας από τα συμμαχικά στρατεύματα προκάλεσε βαθύ διχασμό στο εσωτερικό της χώρας δημιουργώντας δύο πολιτικά και άκρως ανταγωνιστικά στρατόπεδα (βασιλόφρονες-ουδετερόφιλοι έναντι βενιζελικών-«αντατικών») με τη διαμάχη να διαινίζεται για αρκετές δεκαετίες... » μήπως αὐτό δείχνει κάτι; Ἀπό ποῦ ὡς ποῦ οἱ Γάλλοι, ἐπιβάλλουν στρατιωτικό νόμο στὸ  κράτος ποὺ δηλώνει οὐδετερότητα; Γράφει ὁ Τάσος Κωστόπουλος στὴν ἐφημερίδα efsyn: «... Στις 30 Δεκεμβρίου, με πρόσχημα τη ρίψη βομβών από τρία γερμανικά αεροπλάνα, ο επικεφαλής του εκστρατευτικού σώματος, Γάλλος στρατηγός Μορίς Σαράιγ, καταλαμβάνει δίχως συνεννόηση με τις ελληνικές αρχές τα «εχθρικά» προξενεία της συμπρωτεύουσας (γερμανικό, αυστροουγγρικό, βουλγαρικό, τουρκικό), κατάσχει τα αρχεία και απελαύνει το προσωπικό τους. Η κατοχή θα ολοκληρωθεί με την επιβολή στρατιωτικού νόμου τον επόμενο Ιούνιο. ...»

«... Ανεξάρτητα από τα κίνητρα του δολοφόνου, όλοι οι ιστορικοί συμφωνούν ότι η δολοφονία του βασιλιά Γεώργιου Α’, έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη μετέπειτα πολιτική ζωή της χώρας και στον εθνικό διχασμό που ακολούθησε....» 

  Γράφει ο Κορδάτος: «… Είπε ότι στην αρχή, παρ’ όλο το ξύλο που έφαγε ο Σχινάς (σ.σ.: από τους αστυνομικούς), δεν έβγαλε τσιμουδιά, αλλά μια-δυο μέρες ύστερα, άρχισε να κάνει διάφορους υπαινιγμούς. Ενοχοποιούσε πράχτορες Γερμανούς και μάλιστα τον Γερμανό πρεσβευτή. Αλλά δεν προχωρούσε, αν και έλεγε πως υπάρχουν και άλλα πιο σπουδαία, πιο τρανά και πιο υψηλά πρόσωπα. […] Ο Σχινάς δεν ήταν μανιακός κι ανισόρροπος. Ίσα-ίσα τα είχε τετρακόσια και, όπως διαπιστώθηκε, έκανε ταξίδια στην Γερμανία και την Αυστρία. Η δολοφονία οργανώθηκε στο Βερολίνο ή στη Βιέννη»

Μὲ τόσες ἐκδοχές ποὺ κυκλοφοροῦν, γιατί ποτέ δὲν ὁλοκληρώθηκε ἡ ἒρευνα,  καὶ ποὺ ἀναφέρονται (ἐδῶ), (ἐδῶ) καὶ (ἐδῶ), χάνεται ἡ οὐσία.

Ἀπό ὃλα τὰ παραπάνω μποροῦμε νὰ συμπεράνουμε πῶς σὲ ποινικά ἀδικήματα μὲ πολιτικές προεκτάσεις, οἱ ἀνακοινώσεις γιὰ τὴν ὑπαιτιότητα μὲ τὴν ἒνδειξη ἀναρχικός, εἶναι οἱ πλέον ἐνδεδειγμένες. Μασοῦνται εὒκολα ἀπό ὃσους δὲν ἒχουν διαβάσει γιὰ τὸ τί εἶναι αὐτός ὁ ἀναρχισμός. Ἐξ ἂλλου καθιερώθηκε ὡς ἐπικίνδυνο νὰ ἀνοίγεις τέτοιους σάκκους.

Σὲ πόσα σχετικά γεγονότα  παγκοσμίως μέχρι σήμερα, μπῆκε ἡ σφραγίδα τοῦ ἀναρχικοῦ! Γνῶστες μόνο οἱ μυημένοι στὰ πολιτικά παιχνίδια!